[sbu_post_image]
راه تشخیص هپاتیت اندازه گیری آنزیم های کبدی و آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBsAg است. در مورد فردی که آزمایش HBsAg وی مثبت است، تنها نتیجه ای که می توان گرفت این است که شخص آلوده به ویروس هپاتیت ب است. (یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت ب وجود دارد) . آنچه آزمایش آنزیم های کبدی را معنادار می کند، حال عمومی فرد، وضعیت کبد (اندازه ی آن و نتایج آزمایشگاهی تخصصی کبد)، سونوگرافی کبد و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است.
نقش آنزیم های کبدی در تشخیص بیماری های کبد
به طور کلی آزمایش و اندازه گیری آنزیم های کبدی می تواند نشانه ای مفید جهت تعیین وجود بیماری این عضو بدن باشد. در میان آنزیم های کبدی AST و ALT اهمیت بیشتری دارند. افزایش سطح خونی این آنزیم ها بر وجود التهاب در کبد دلالت دارد. میزان و مقدار مطلق آنزیم ها ارتباط ضعیفی با شدت بیماری کبدی دارد. اندازه گیری دوره های آنزیم های کبدی در ناقلین هپاتیت جهت مشخص کردن موارد ابتلای کبد و ایجاد التهاب در آن توصیه می شود.
اگر HBsAg و HBsAb در آزمایش هر دو مثبت بودند (این حالت در 10% موارد دیده می شود)، علت آن این است که یک نوع ویروس مسئول مثبت بودن HBsAg است و آنتی بادی علیه نوع دیگر ویروس که به صورت همزمان در فرد وجود داشته، ساخته شده است. پس در واقع می توان گفت که شما ناقل هپاتیت «ب» بوده و وجود HBsAb در آنزیم های کبدی خون شما هیچ ارزشی ندارد.
در صورت فعال بودن ویروس هپاتیت ب در بدن معمولاً HBeAg خون مثبت است. به این نوع ویروس وحشی گفته می شود و در صورتی که HBeAg در آزمایش آنزیم های کبدی منفی باشد معمولاً ویروس در حال تکثیر نیست. اما در کشور ما نوع ویروس به صورت جهش یافته (تغییر یافته) بوده و در عین حال که HBeAg در آنزیم های کبدی منفی است ولی ویروس ممکن است در حال تکثیر نیز باشد.
تبدیل انواع هپاتیت به همدیگر وجود ندارد.
در برخی موارد برای تشخیص شدت بیماری هپاتیت در کبد علاوه بر آزمایش آنزیم های کبدی، به روش خاصی از آن نمونه برداری یا بیوپسی به عمل می آید. این کار با استفاده از یک سوزن مخصوص (با قطر کمتر از 3 میلی متر) به نام منگنی و یا سوزن یکبار مصرف تروکاتر و توسط پزشک متخصص کبد صورت می گیرد. انجام بیوپسی کبد در مبتلایان به هپاتیت حاد و ناقلین هپاتیت ب لازم نبوده و توصیه نمی شود. در صورتی که پزشک با بررسی آزمایشات آنزیم های کبدی (آزمون های مشخص کننده فعالیت کبد) و معاینه، به درگیری کبد شک نماید، بیوپسی کبد را انجام می دهد. در این شرایط احتمال وجود هپاتیت مزمن و مسئله درمان را باید مد نظر داشت و جهت ناقلین هپاتیت بدون علامت، بیوپسی کبد و درمان نیازی نیست.
خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” تشخیص ویروس هپاتیت ب ” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه هپاتیت و بیماری های کبدی مطالعه فرمایید.
منبع: کتاب ناقل هپاتیت
