مهمترین مرحله در درمان سوء هاضمه بدون زخم تشخیص صحیح آن است و اینکه پزشک بداند این علایم به علت مشکل وخیم و جدیتری ایجاد نشده باشد. مرحله بعدی سعی در اصلاح جنبه هایی از زندگی که احتمالاً باعث بدتر شدن علایم می شوند، است. به طور کلی مهمترین تغییراتی که شما می توانید انجام دهید تا در طول زندگی سلامتی خود را حفظ نمایید عبارتند از ترک سیگار، کاهش وزن در صورت داشتن اضافه وزن و داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل.
داروهای خاصی برای درمان سوء هاضمه بدون زخم وجود ندارد. بعضی داروها مفید و مؤثر می باشند اما آنها معمولاً برای اشخاصی تجویز می شوند که علایم شان غیر قابل تحمل می باشند. بر خلاف بیماری هایی مانند زخم معده یا اثنی عشر و ریفلاکس معده به مری، سوءهاضمه بدون زخم معمولاً به داروهای ضداسید جواب نمی دهد.
در بیماری سوء هاضمه بدون زخم داروهایی مؤثرتر هستند که باعث تخلیه سریع معده می شوند. نمونه هایی از داروهای پروکینتیک که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از متوکلوپرامید سیزاپراید. این داروها نیم ساعت قبل از غذا مصرف می شوند تا به هماهنگی صحیح عضلات معده کمک کرده و از سفت شدن عضلات دیواره معده جلوگیری نمایند و علایم بیماری را کاهش دهند. درمان با این داروها اغلب چند ماه طول می کشد بنابراین اطلاع از داشتن عوارض جانبی این داروها بسیار مهم می باشد. همچنین این داروها، یک اثر حرکت دهندگی بر معده و نیز بر روی روده نیز دارند که گاهی اوقات باعث دردهای انقباضی در قسمت تحتانی شکم و اسهال می شوند. به طور کلی، این داروها بی خطر می باشند اما ممکن است با مصرف آنها شخص دچار عوارض جانبی شدیدی نیز بشود. داروی متوکلوپرامید را معمولاً برای خانم های جوان و کودکان تجویز نمی کنند زیرا باعث اسپاسم یا گرفتگی ماهیچه های گردن و صورت می شود که اصطلاحاً به آن واکنش دیستونیک می گویند. (این عارضه در مردان و زنان مسن کمتر اتفاق می افتد.)
سوء هاضمه بدون زخم یکی از شایع ترین علل سوء هاضمه می باشد و هرگز یک بیماری خطرناک و جدی نمی باشد. درمان آن بر اساس درک صحیح از بیماری و ایجاد تغییرات در نحوه زندگی می باشد. این تغییرات شامل پرهیز از مصرف غذاهایی که منجر به وخیم تر شدن بیماری می شوند، می باشد.
منبع: کتاب سوء هاضمه
