[sbu_post_image]
دارو ریباوین دارای اثرات وسیعی بر روی ویروس ها است و در سال 1988 توسط FDA جهت مصرف در مبتلایان به هپاتیت سی و همراه با داروی اینترفرون مورد تأیید قرار گرفت. داروی ریباوین نمی تواند این بیماری را به طور کامل ریشه کن نماید ولی اثر اینترفرون را تقویت می کند. درمان هپاتیت با داروی ریباوین به تنهایی گرچه سبب طبیعی شدن آنزیم های کبدی می شود ولی هیچگونه تأثیری بر فعالیت ویروس ندارد و به همین دلیل درمان هپاتیت با داروی ریباوین به تنهایی بی فایده است. دارو به صورت کپسول یا قرص 100 تا 200 میلی گرمی ساخته و به بازار عرضه شده است. میزان مصرف روزانه 600 تا 1200 میلی گرم و برحسب وزن بیمار می باشد (برای کسب اطلاعات بیشتر به کتاب جامع بیماری های کبد و هپاتیت ایران مراجعه نمایند.)
مصرف داروی ریباوین در دوران بارداری ممنوع است. جهت اطمینان خاطر هر دو زوج باید از روش های جلوگیری از بارداری استفاده کنند. حاملگی برای خانم هایی که شوهرشان از این دارو برای درمان هپاتیت استفاده می کنند، ممنوع است و حداقل تا 6 ماه پس از قطع دارو نیز بهتر است حامله نشوند.
فهرست مطالب
الکل
باید بدانید که مصرف الکل نه تنها سبب آسیب به کبد می شود بلکه با درمان هپاتیت سی نیز تداخل دارد. مصرف الکل تولید چربی را در کبد افزایش می دهد و این موضع به آسیب کبدی و سیروز کبدی منجر می شود. در صورت ادامه مصرف الکل امکان تجویز داروی ریباوین برای کنترل این بیماری وجود ندارد.
مصرف مسکن ها در درمان هپاتیت
قبل از پاسخ به این سؤال که مصرف مسکن مثل استامینوفن یا بروفن در مبتلایان به نوع سی این بیماری جایز است یا نه باید ابتدا شدت ضایعه کبدی را مشخص کرد. در اکثر موارد نارسایی کبد به صورت واضح دیده نمی شود و می توان از مسکن ها (در صورت ضرورت و طبق دستور پزشک) در کنار درمان هپاتیت با داروی ریباوین استفاده کرد. باید توجه نمود که مصرف مسکن در بیماران نیازمند به داروی اینترفرون برای درمان هپاتیت در اغلب موارد ضروری است. مصرف برخی آنتی بیوتیک ها و آرام بخش ها در بیماران مزمن کبدی باید با احتیاط صورت گیرد.
خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” تشخیص هپاتیت ” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه درمان هپاتیت با داروی ریباوین مطالعه فرمایید.
منبع: کتاب هپاتیت سی
