وارد شدن اسید معده به انتهای مری منجر به سوزش سرمعده (ترش کردن) می شود که اصطلاحاً به آن ریفلاکس معده به مری می گویند. اگر تغییر در نحوه زندگی برای درمان ریفلاکس مؤثر واقع نشود باید از داروهای کاهنده اسید معده استفاده نمایید.
در موارد شدید، ریفلاکس می تواند به بخش های انتهایی مری آسیب برساند و بیمار باید برای درمان در بیمارستان بستری شود.
یکی از علت های مهم دیگر سوء هاضمه زخم های معده و اثنی عشر می باشند (گرچه نسبت به ریفلاکس معده به مری کمتر اتفاق می افتند.) این زخم ها می توانند در هر جایی از بخش های فوقانی دستگاه گوارش ایجاد شوند اما معمولاً در معده و یا چند سانتی متر از ابتدای روده کوچک که به آن اثنی عشر یا دوازدهه گفته می شود بروز می کنند. از لحاظ پزشکی زمانیکه یک بخش کوچکی از بافت، لایه های فوقانی خود را از دست می دهد زخم ایجاد می شود. بنابراین یک شکل سوراخ سوراخ یا دندانه دندانه به وجود می آید. زخم های معده یا اثنی عشر شبیه به زخم هایی هستند که در دهان ایجاد می شوند با این تفاوت که این زخم ها عمیق تر بوده و دیرتر بهبود می یابند. به زخم های معده و اثنی عشر اصطلاحاً اولسر پپتیک گفته می شود. کلمه پپتیک از پپسین یعنی آنزیمی که به تجزیه و هضم غذا در معده کمک می کند مشتق شده است.
علایم زخم های معده و اثنی عشر
برجسته ترین علامتی که به زخم های معده و اثنی عشر بروز می کند درد در ناحیه مرکزی بالای شکم می باشد. غالباً این درد سوزشی توصیف می شود و ممکن است در هر زمان اتفاق افتد، گرچه در زمان صرف غذا بیشتر بروز می کند. علایم زخم معده و اثنی عشر شبیه هم می باشند اما زخم اثنی عشر که در ساعات اولیه صبح منجر به درد می شود با نوشیدن مقداری شیر تسکین می یابد. زخم های معده ممکن است بعد از مصرف غذا ایجاد درد نمایند که شخص دچار حالت تهوع و یا استفراغ نیز می شود. یکی از ویژگیهای مهم درد معده این است که شخص می تواند محل دقیق درد را نشان دهد در حالیکه درد در بیماری های دیگر منتشر می شود و جای ثابتی ندارد. چنانچه به زخم معده یا اثنی عشر مبتلا هستید علایم گاهی بروز می کنند و گاهی اوقات برطرف می شوند. شما ممکن است چند هفته هیچ دردی نداشته باشید و یا هر روز دچار درد شوید.
منبع: کتاب سوء هاضمه
