یکی از عوارض مهم تنگی مری است . ریفلاکس های مکرر و دراز مدت باعث ایجاد آزردگی در مخاط مری می شود . مخاط مری دچار ورم و التهاب می شود و بعد دچار تنگی های پپتیک بشود . علامت مهم آن این است که بیمار سالها ترش می کند و سوزش دارد . بعد مدتی بهتر می شود ولی گیر می کند . بیمار با تنگی پپتیک ریفلاکس او خوب می شود ولی احساس گیر کردن دارد . اگر این صرفا تنگی پپتیک باشد با گشاد کننده هایی آنرا باز می کنیم و آنرا درمان می کنیم . ولی باید نمونه برداری و اندوسکوپی بشود که یک سرطان مری روی آن سوار نشده باشد . بدنبال ریفلاکس طولانی مدت بجای بافت مری بافت معده جایگزین می شود و کم کم دچار تغییر بافتی می شود و زمینه های کنسل ایجاد بشود.اینها باید آندوسکوپی بکنند و مورد بیوبسی قرار بگیرند . مسئله ی دیگر کنسل مری است که از عوارض دراز مدت ریفلاکس است .توصیه ی ما این است که کسانی که ریفلاکس دراز مدت دارند مورد آندوسکوپی قرار بگیرند و قسمت تحتانی مری و فوقانی معده شان موردارزیابی قرار بگیرد.سیگار از عواملی است که ریفلاکس را تشدید می کند یعنی کسی که ریفلاکس دارد و سیگارهم می کشد و دارو هم مصرف می کند ، یک سیکل معیوب است .فرد باید سیگارش را قطع کنند با به حداقل برساند تا درمان موثر باشد . سیگار فشار دریچه ی مری را تنگ می کند ، شانس ریفلاکس را افزایش می دهد . هر نوع دودی از جمله قلیان که بدتر از سیگار است ریفلاکس را افزایش می دهد.
عوارض ریفلاکس درصورت عدم درمان آن
تشخیص ریفلاکس با علائم کلینیکی است . ما راه خاص تخصصی را پیشنهاد نمی کنیم . برای هر بیماری آندوسکوپی نیاز نیست. بیمارانی که با علائم ریفلاکس مراجعه می کنند و ریسک بالا نیستند و علائم خطر ندارند ما با توجه به شدت علائم آنها برایشان درمان را شروع می کنیم و پاسخ به درمان خودش تایید تشخیص ریفلاکس است . یکی از راههای تشخیص ریفلاکس در حقیقت درمان این بیماران است یعنی اگر به درمان جواب دادند و در صورتیکه علائم خطر نداشته باشند مثل احساس گیر کردن ، کاهش وزن ، دردهای خیلی شدید. اگر این علائم را نداشته باشد صرف اینکه بیمار با سوزش و علائم ریفلاکس باشد آنرا درمان می کنیم و اگر به درمان جواب داد این خودش تشخیص ریفلاکس می شود و دیگر کار خاصی لازم نیست . اما بعضی از بیماران هستند که نیاز به اقدامات تشخیصی پیشرفته تری دارند مثل انجام آندوسکوپی فوقانی . کسانی که تنگی دارند و وقتی غذا می خورند احساس گیر کردن دارند . این علامت مهمی است. بیمارانی هستند که به دوز بالای درمان جواب نمی دهند. مثلا با دوز امپرازول چهل گرم یعنی یک کپسول صبح و یک کپسول شب ،جواب نمی دهند . این افراد پرخطر باید اندوسکوپی بشوند.