ارتودنسی علم تصحیح روابط نامناسب فک و دندان و جفت و ردیف کردن دندان های نامنظم است. درنهایت، با انجام ارتودنسی دندان مشکلات مربوط به نظم، ترتیب و قرارگیری دندان ها در فک برطرف شده و فرد می تواند با کیفیت بهتری غذا بخورد و از زیبایی بیشتری هنگام صحبت کردن و لبخند زدن برخوردار باشد.
سن مناسب
زمانی که ساختمان های صورت در حال رشد هستند، ارتودنسی راحت تر و ساده تر انجام می شود و در زمان کمتری موفقیت بالاتری خواهد داشت. از مزایای ارتودنسی در کودکان میتوان به این نکته اشاره کرد که فک کودک هنوز در حال رشد است.
سن مناسب در دخترها قبل از ۱۳ سالگی و در پسرها قبل از ۱۵ سالگی است. اگر این زمان سپری شود تصحیح روابط به زمان و انرژی بیشتری نیاز دارد. البته در سنین بالا تر، بیشترین هدف درمان، مرتب کردن دندان ها و در سنین پایین تر بیشترین هدف درمان، رفع اختلالات فکی و تغییر چهره است.
سن بیمار از این نظر اهمیت دارد که به ما نشان می دهد چه امکاناتی برای درمان در اختیار داریم. آیا زمانی برای پیش درمانی در اختیارمان است یا خیر؟ یا اصلا چنین درمان هایی ضروری است؟ آیا از فاکتور رشد می توان کمک گرفت یا خیر؟ تمام جواب ها به سن بیمار ختم می شود؛ به همین دلیل بیماران را از نظر سنی دسته بندی می کنیم. البته فراموش نکنید که تا زمانی که دندان در دهان است می توان این درمان را انجام داد و به قول معروف هیچ وقت دیر نیست.
مراحل ارتودنسی دندان
هر کدام از مراحل ارتودنسی دندان شامل چند اقدام دندانپزشک می‌باشد که به طور کامل در این مقاله به شرح آن می پردازیم.
مرحله اول: رادیوگرافی و قالب‌گیری
معمولاً عکس رادیوگرافی پانورامیک دهان (عکس همه دندانها) و عکس هر یک از دندانها به صورت جداگانه لازم است.
ممکن است از صورت، دندانها و دهان فرد هم عکس گرفته شود، این عکس‌ها قسمتی از پرونده دائمی بیمار خواهد بود.
متخصص ارتودنسی دندان قالب‌هایی را از دندانهای فک بالا و سپس فک پایین تهیه می‌کند. هنگام قالب گرفتن حس می‌کنید که دهانتان با ماده بتونه مانند پر شده است، این مرحله فقط 30 ثانیه زمان میبرد. عمل قالب‌گیری بسیار راحت و سریع است، اگر به سادگی دچار حالت تهوع می‌شوید، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و از راه بینی نفس بکشید.
مرحله دوم: اقدامات اولیه
دندانپزشک پس از بررسی تصاویر رادیوگرافی و قالب‌ها، برنامه درمانی مناسب فرد را طرح ریزی می‌کند.
چنانچه فضای بین دندانهای خاصی خیلی کم باشد، ممکن است نیاز به استفاده از جداکننده‌های فلزی یا پلاستیکی ما بین دندان‌هایتان، قبل از ادامه مراحل دیگر ارتودنسی، داشته باشد.
ممکن است نیاز باشد تعدادی از دندان‌هایتان را بکشید. در برخی موارد در طول روند درمان و نه در آغاز آن، این امر لزوما باید انجام شود.
دندانهای بیمار باید کاملاً تمیز شوند.
اگر دندانهای حساسی دارید، حداقل به مدت دو هفته از خمیردندان ضدحساسیت استفاده کنید تا حساسیت دندان ها قبل از شروع ارتودنسی دندان برطرف شود.
برای جلوگیری از عوارض ارتودنسی دندان هر گونه مشکل دندان ها باید قبل از قرار دادن بریس درمان گردد؛ حفره‌های پوسیدگی پر شود و تمامی مشکلات رفع شود.
در صورت نیاز به جراحی فک، این عمل باید قبل از گذاشتن بریس انجام شود؛ هر چند بعضی اوقات جراحی فک بعد از این درمان انجام می شود. زمان جراحی با توجه به وضعیت و شرایط هر بیمار متفاوت است.
مرحله سوم: قرار دادن بریس
دندانپزشک یا دستیار دندانپزشک، دندانها را خشک می‌کند و آنها را با اسید سفید کننده مخصوصی، جهت اتصال با سیمان نگهدارند براکت ها آماده می کند. سعی کنید این اسید را روی زبانتان نگه ندارید.
براکت‌ها روی دندانها قرار داده می‌شوند و خیلی سریع، نور پلاسما با شدت بالا روی سطح براکت تابانده می‌شود تا اتصال صورت گیرد.
سیم قوسی از بین تمام براکت‌ها به نحوی می‌گذرد که به گونه ها فشار وارد نکند. اگر احساس کردید که سیم درون گونه‌تان فرو می‌رود به دندانپزشک بگویید تا سیم را کوتاه کند.
کش‌های کوچکی (قطعه‌های مسدود کننده حلقه‌های دایره‌ای شکل) روی براکت‌ها قرار می گیرد تا آنها را روی سیم نگه دارد و حس فشار ایجاد کند. قابل ذکر است در صورت استفاده از براکت‌های دیمون نیازی به استفاده از کش نیست.
مرحله چهارم: ویزیت در هر ماه یکبار
بریس را باید هر 4 تا 6 هفته یکبار مجددا تنظیم کرد. در این مراجعه‌ها که زمان کمی طول می کشد، پزشک کش‌های قبلی (قطعه‌های مسدود کننده) و گاهی سیم را نیز درمی‌آورد. ممکن است این کار کمی دردناک باشد که دلیل آن بیش از هر چیز وارد شدن فشار روی دندانها است.
پس از تنظیم، دندانها تا چند ساعت یا چند روز درد خواهد کرد. در طول این مدت، غذای نرم میل کنید. تا زمان مراجعه بعدی، درد دندانها کاملاً از بین رفته است.
مرحله پنجم: درآوردن بریس
درآوردن بریس راحت و سریع انجام می‌شود. دندانپزشک هنگامی که زمان درآوردن بریس فرا برسد، قوس پشت بریس‌ها را با سیم‌چین مخصوص میبرد و به این ترتیب پیوند متصل کننده بین براکت و دندان از بین می‌رود. این حرکت علیرغم صدای بلندش، دردی را به وجود نمی‌آورد.
همه ی براکت‌ها از روی دندانها جدا می‌شوند و لایه‌ای از پلاستیک پیوندی را روی دندان به جا می‌گذارند. سپس دندانپزشک با استفاده از یک وسیله دستی با سرعت بالا پلاستیک را از روی دندانها تمیز کرده و تمام محل‌های برداشتن پلاستیک را با مینا پوشش می‌دهد و در نهایت پولیش می‌کند.
مرحله ششم: قرار دادن پلاک
ماه‌ها یا سال‌ها وقت و هزینه هنگفتی را صرف کرده‌اید، رنج و دردسرها را تحمل کرده اید تا دندان‌هایی صاف و مرتب داشته باشید و به تازگی از تحمل آن در دهان راحت شده‌اید. اما در واقع این پایان کار نیست چون باید پلاک بگذارید تا دندانها در موقعیت جدیدشان باقی بمانند. استفاده از پلاک طبق تجویز دندانپزشک، به ویژه ظرف یک سال نخست پس از جداکردن بریس، اهمیت زیای دارد، زیرا تقریبا 9 ماه طول می‌کشد تا رباط‌های اطراف دندان موقعیت جدیدشان را حفظ کنند. اگر از پلاک به طور منظم استفاده نکنید، دندان‌هایتان دوباره جابه‌جا خواهد شد. بسیاری از افراد پس از گذشت یک سال تنها شب‌ها، آن هم چند شب در هفته، از پلاک استفاده می‌کنند تا مطمئن شوند که داشتن لبخند زیبا را از دست نخواهند داد.
آیا ارتودنسی درد دارد؟
تمامی ابزارهای مورد استفاده در درمان ممکن است در ابتدا باعث درد و ناراحتی فرد شوند. در صورتی که درد از بین نرفت، دندانپزشک می‌تواند تنظیماتی را انجام دهد تا به رفع ناراحتی فرد کمک کند. اندک زمانی پس از این که بریس تنظیم شد، دندان معمولاً درد می‌گیرد، اما این درد پس از مدتی برطرف می‌شود.
پس از ارتودنسی دندان
پس از درمان ارتودنسی بیمار باید از ریتنیر یا نگهدارنده ارتودنسی برای ردیف ماندن دندانهای مرتب شده کمک بگیردپس از آنکه ناهنجاری دندانی و یا فکی به کمک دستگاه های ارتودنسی برطرف گردید، کار شما با ارتودنتیست تمام نمی شود. بلکه پس از برداشته شدن دستگاه ها مرحله بعدی درمان شما که شامل حفظ نتایج بدست آمده می باشد آغاز می گردد. به این مرحله در ریتنشن (Retention) گفته می شود. بدین منظور بایستی از دستگاه هایی با عنوان نگهدارنده استفاده نمایید. بدیهی است، عدم موفقیت در رعایت دستورالعمل استفاده از این دستگاه ها منجر به بهم خوردن مجدد نظم دندانی فکی و برگشت مشکل ارتودنسی خواهد گردید. دستگاه های نگهدارنده به دو شکل کلی متحرک و ثابت موجود می باشند که در قسمت بعد به آن می پردازیم. نکته مهم دیگر پس از پایان درمان ، تصمیم گیری در مورد دندان های عقل است. اگر دندان های عقل فضای کافی برای رویش نداشته باشند، ممکن است زمینه را برای بهم ریختن مجدد دندانها فراهم کنند. در این صورت باید با مشورت دندانپزشک ارتودنتیست خود و در زمان مناسب نسبت به کشیدن آنها اقدام نمایید.
از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)