یکی از حوادث مهم در زندگی هر فرد، هپاتیت و ازدواج است. ازدواج فرزند یکی از مهمترین آرزوهای پدران و مادران است. هر دختر و پسری در سنین ازدواج برای دادن پاسخ به خوستگاران خود در احوال ایشان تأمل می کنند و… . در کشور ما حدود 2 تا 3 میلیون نفر ناقل بیماری هپاتیت ب وجود دارد. مهمترین راه انتقال این بیماری در کشور ما، از طریق مادران آلوده به نوزدان است و اکثر این کودکان به عنوان یک ناقل بدون علامت بوده و در ظاهر علامتی دال بر وجود این بیماری ندارند. جوانان ناقل نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اغلب این افراد تا سنین بالا علامتی دال بر وجود بیماری نداشته و در ظاهر امر با سایر افراد جامعه تفاوتی ندارد.
اکثر ناقلین هپاتیت ب به دنبال اهداء خون و یا وجود یک مورد مشابه در خانواده شناسایی می شوند. حال این سؤال است اگر دختر یا پسری در سنین ازدواج متوجه شد که به هپاتیت مبتلا است چه باید بکند؟ آیا این جوانان می توانند ازدواج کنند؟ آیا ازدواج با این افراد بلامانع است؟ و … در این بحث تلاش می کنیم با شیوه ی علمی و صحیح به سؤالات شما عزیزان پاسخ دهیم.
ازدواج با ناقل هپاتیت
ویروس هپاتیت ب علاوه بر خون در تمام ترشحات بدن از جمله مایع منی، ترشحات واژن، بزاق و اشک وجود دارد. تماس هر زخم پوستی و یا مخاط (از قبیل مخاط چشم و…) و یا زخم های داخل دهان با خون و یا ترشحات فرد ناقل می تواند به انتقال این بیماری منجر شود. با توجه به راههای انتقال هپاتیت ب، تماس جنسی با فرد ناقل بیماری نیز یکی از شیوه های انتقال این ویروس ولی خوشبختانه با توجه به رعایت بسیاری از نکات اخلاقی و بهداشتی توسط مردم فهیم کشور ما این شیوه ی انتقال بسیار کم است. در کشورهای غربی راه عمده انتقال هپاتیت ب از طریق تماس جنسی است و غالباً روابط جنسی در این کشورها خارج از چارچوب خانواده و با شرکاء جنسی متعدد و با استفاده از شیوه ی غیر معقول جنسی صورت می گیرد. ولی همان گونه که گفته شد در کشور ما انتقال از راه مادران آلوده به نوزدان راه عمده ی انتقال این بیماری است.
حتی در زندگی نزدیک و مشترک جنسی نیز میزان انتقال آنقدر که تبلیغ می شود بالا نیست. جالب توجه است که بدانید احتمال ابتلای یک کشور و یا پرستار شاغل در بیمارستان 6 تا 10 درصد بوده است و علت آن تماس با خون و ترشحات بیماران مبتلا به هپاتیت ذکر شده است. در این شرایط به نظر شما آیا پزشک و پرستار به دلیل احتمال بروز این خطر باید شغل خود را رها کنند؟ و یا شما نیز به دلیل احتمال انتقال این بیماری باید از ازدواج فرار کنید. ازدواج حق شماست و تنها با رعایت نکات بهداشتی لازم و تلقیح واکسن به همسرتان می توانید زندگی عادی داشته باشید. وجود HBsAg در مایع منی و ترشحات مایع منی و ترشحات واژن به معنای انتقال صددرصد آن نیست و خوشبختانه خطر انتقال هپاتیت در زندگی زناشویی سالم حتی بدون انجام واکسیناسیون زیاد نیست (البته به این دلیل نباید در مورد تلقیح واکسن به خود اِهمال کنید.)
در موضوع هپاتیت و ازدواج، یک زوج با تزریق به موقع واکسن می تواند خطر انتقال بیماری را از همسر ناقل به فرد سالم از بین ببرد. توصیه می شود تا نسبت به تلقیح واکسن هپاتیت ب در سه نوبت اقدام کرده و یک تا سه ماه پس از اتمام واکسیناسیون نسبت به انجام آزمایش آنتی بادی ضد ویروس (HBsAg) اقدام نموده تا از تأثیر مثبت واکسن مطمئن شوید. همانطور که گفته شد خوشبختانه احتمال انتقال هپاتیت از راه تماس جنسی بین همسران بسیار کم است (حتی اگر واکسن تزریق نشده باشد) ولی ما برای کم کردن این خطر و کاهش آن تا حد صفر تلاش می کنیم. لذا پیشنهاد می کنیم بعد از دو نوبت تزریق واکسن، روابط جنسی داشته باشید.
خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” روش درمان هپاتیت ” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه هپاتیت در ازدواج مطالعه فرمایید.
منبع: کتاب ناقل هپاتیت