[sbu_post_image]
ویروس هپاتیت B عامل بروز این بیماری در انسان است. این ویروس در کبد انسان جایگزین شده و تکثیر می نماید. مواد تولید شده توسط این ویروس ها به گردش خون می ریزند. با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، شکل و ساختار ویروس هپاتیت بی شناخته شده است. اندازه ویروس 42 نانومتر است. بخش فعال ویروس، در قسمت مرکزی آن قرار دارد. آنتی ژن استرالیایی یا همان آنتی ژن سطحی ویروس (HBsAg) در سطح ویروس قرار گرفته است. به شکل کامل ویروس ذره ی دین (Dane) گفته می شود. ویروس هپاتیت بی با ورود به درون سلول های کبدی، آنها را وادار به تولید ویروس های مشابه خود می کند. بدین گونه که هسته ی سلول کبدی، بخش فعال ویروس را می سازد و قسمت های دیگر سلول کبدی ذرات سطحی کوچک و پروتئین های اضافی ویروس را ساخته و در اطراف ذره ی دین قرار می دهند و ویروسی به صورت کامل از درون سلول کبدی خارج شده و وارد جریان خون می شود. هر کسی که این ذرات سطحی کوچک (HBsAg) در خون او وجود داشته باشد، فرد آلوده تلقی می شود.
انجام آزمایشات خونی حساس، تکثیر ویروس هپاتیت بی در بدن را مشخص می نماید. حساس ترین آزمایش خون در بیماران که بر تکثیر ویروس در بدن دلالت می کند، آزمایش پی- سی- آر HBV DNA یا PCR است. امروزه امکان اندازه گیری کمی ویروس در خون نیز فراهم شده است و با استفاده از این آزمون ها که با دستگاه Amplicor و یا تکنیک Real Time انجام می شود، می توان در مورد شیوه ی درمان و پیگیری ویروس هپاتیت بی تصمیم گیری کرد.
طبق آخرین گزارشات سازمان بهداشت جهانی (WHO) حدود 400 میلیون نفر در سراسر جهان حامل ویروس هپاتیت بی هستند و این بیماری پس از بیماری های سل و مالاریا شایع ترین بیماری عفونی و مسری است. سالانه حدود 50 میلیون نفر به تعداد افراد آلوده به ویروس در دنیا افزوده می شود. بیشتر مبتلایان در کشور پهناور چین و تایوان به سر می برند. شیوع هپاتیت ویروسی B در برخی از نواحی آسیا و آفریقا بسیار بالاست و تعداد آنها حتی به 20 درصد جمعیت این مناطق نیز می رسد. شیوع ناقلین ویروس این بیماری در جامعه ی ایرانی حدود 3 درصد افراد جامعه یا قریب دو میلیون نفر است. البته این آمار در شهرها و روستاهای مختلف کشور متفاوت است.
فهرست مطالب
علایم و نشانه ها
این بیماری می تواند بدون علامت باشد و یا علایمی بسیار شدید همراه با درگیری شدید کبدی ایجاد کند. معمولاً پس از ورود ویروس هپاتیت بی به بدن فرد و پس از آن یک دوره نهفتگی، علایمی شبیه سرماخوردگی مثل ضعف، خستگی، احساس کسالت، بی اشتهایی، تب، درد عضلات، التهاب مفاصل و بثورات پوستی ممکن است ایجاد شود. پس از مدتی مرحله دوم علایم هپاتیت B به صورت بروز زردی و بهبود علایم مقدماتی به همراه تیره رنگ شدن ادرار یا کمرنگ شدن مدفوع بروز می کند. بعد از این مرحله بیمار وارد مرحله نقاهت می شود. معمولاً کودکان علایم خفیف تری را در ویروس بروز می دهند و بیشتر بدون علامت هستند. بسیاری از مبتلایان به ویروس علایمی دال بر بروز زردی و یرقان از خود بروز نمی دهند علت آن ابتلاء در دوران نوزادی و کودکی است که اغلب بدون علامت است.
تشخیص هپاتیت ویروسی B
در حال حاضر برای شناسایی ویروس هپاتیت بی آزمون های مناسبی وجود دارد که می تواند وجود ویروس را تأیید و مرحله و وضعیت بیماری را مشخص نماید. در اغلب موارد به دنبال اهدای خون، وجود آلودگی به ویروس مشخص می شود. این افراد معمولاً هیچگونه علامتی نداشته و از آلوده بودن خود نیز اظهار تعجب می نمایند. یکی از روش های تشخیصی هپاتیت ویروسی B، اندازه گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBsAg است. در مورد فردی که آزمایش HBsAg وی مثبت است، تنها نتیجه ای که می توان گرفت این است که شخص آلوده به ویروس هپاتیت بی است (یعنی در بدن وی ویروس وجود دارد). حال عمومی فرد، وضعیت کبد (اندازه ی آن و نتایج آزمایش های تخصصی کبدی)، سونوگرافی کبد و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن مهمترین راه های تشخیصی است که به پزشک برای تصمیم گیری در خصوص ویروس کمک می کند.
خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” درمان هپاتیت ” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه ویروس هپاتیت بی مطالعه فرمایید.
منبع: کتاب هپاتیت بی
