[sbu_post_image]
پیشگیری از ابتلا به بیماری هپاتیت ب عواقب وخیمی را بدنبال دارد. با توجه به درمان مشکل و پرهزینه ، مهمترین راه مقابله با این بیماری پیشگیری از است. با توجه به راههای عمده ی انتقال بیماری و علل بروز آن انجام اقدامات پیشگیری و رعایت دستورات بهداشتی توصیه می شود.
بهترین راه مقابله با ابتلاء به بیماری ، تزریق واکسن هپاتیت ب است. خوشبختانه در سراسر کشور تلقیح واکسن کلیه ی نوزادان جزو وظایف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است. ابتدا در سال 1369 در دو استان سمنان و زنجان و سپس از اوایل مهرماه 1371 در استان های مرکزی و مازندران مصون سازی کودکان علیه بیماری هپاتیت در نوزدان تجربه و سپس به کل کشور تعمیم پیدا کرد. با تلقیح واکسن و در موارد ضروری با تزریق ایمونوگلوبولین اختصاصی ضد هپاتیت ب (آمپول HBIG) و با رعایت دستورات بهداشتی می توان تا 95 درصد در مقابل ابتلاء به بیماری مصون شده پس پیشگیری مؤثری علیه بیماری وجود دارد.
پیشگیری از هپاتیت ب با واکسن
واکسن هپاتیت ب از ذرات سطح خارجی ویروس یا همان HBsAg ناقلین بیماری گرفته می شود. اولین بار آقای کروگمن (Krugman) در سال 1971 سرم فردآلوده به بیماری را جوشانده و نقش محافظتی آن را در پیشگیری از ابتلا به بیماری هپاتیت ب ثابت کرد. پس از تحقیقات متعدد و با استفاده از محیط کشت مخمر و با استفاده از علم ژنتیک توانستند تا واکسن مصنوعی (Recombinant) را در سال 1980 بسازند. در بررسی های انجام شده نتایج عالی و سازگاری واکسن هپاتیت ب با بدن انسان به اثبات رسیده است. تفاوت چندانی از نظر تأثیر بین واکسن بدست آمده از سرم ناقلین و واکسن مصنوعی به روش ژنتیکی وجود ندارد.
واکسن از آنتی ژن سطحی ویروس تهیه شده و حاوی محصولات خونی و یا ویروس زنده یا مرده نیست و کاملاً بی خطر است. تا بحال موردی که دلالت بر انتقال بیماری هپاتیت به دنبال استفاده از واکسن داشته باشد، گزارش نشده است. دقت کنید: به شایعاتی که در مورد انواع واکسن های هپاتیت در جامعه رواج دارد و اینکه ساخت کدام کشور و یا مصرف آنها با خطراتی همراه است و… توجه نکنید. واکسن های موجود در کشور که در مراکز بهداشتی – درمانی تزریق می شود، کاملاً بی خطر و مؤثر هستند.
تزریق واکسن هپاتیت ب برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری معمولاً در سه نوبت و به فواصل یک ماه و 6 ماه پس از اولین تزریق می باشد. مقدار تزریق شده در هر نوبت 10 میکروگرم (یک میلی لیتر) در بزرگسالان و 5 میکروگرم (نیمی میلی لیتر) در نوزدان و اطفال است. تزریق واکسن باید عضلانی و حتماً در عضله ی بازو صورت گیرد. در چند مطالعه ی تزریق درون جلدی مؤثرتر گزارش شده است. نباید واکسن هپاتیت ب در عضله ی باسن تزریق شود. این کار سبب کاهش تأثیر آن می شود.
خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” داروی درمان هپاتیت ب ” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه هپاتیت بی مطالعه فرمایید.
منبع: کتاب ناقل هپاتیت