درمان دارویی ریفلاکس اسید معده

[sbu_post_image]

بسیاری از داروهایی که نیاز به نسخه پزشک ندارند، مانند داروهای ضد اسید، ممکن است علایم ریفلاکس را درمان نمایند. با این حال پزشک می تواند داروهای قویتر را برای شما تجویز نماید. به طور کلی این داروها به دو دسته تقسیم می شوند: داروهای مهار کننده پمپ پروتون و داروهای پروکیتیک. این داروها را می توان با نسخه پزشک تهیه نمود.

داروهای مهار کننده پمپ پروتون برای درمان ریفلاکس

داروهای مهار کننده پمپ پروتون داروهای نسبتاً جدیدی هستند که از ترشح اسید جلوگیری می کنند و شامل اومپرازول، لانسوپرازول و پانتوپرازول هستند. این داروها بسیار قوی می باشند. چنانچه علایم ریفلاکس اسید معده به مری با درمان ساده بهبود نیابد، از این گونه داروها استفاده می کنند. فقط زمانیکه شخص این داروها را مصرف می کند ترشح اسید معده متوقف می شود. در صورت عدم مصرف این داروها بیماری دوباره عود خواهد کرد. این بدان معناست که شخص باید به مدت طولانی از این داروها استفاده کند اما در این صورت عوارض جانبی را نیز باید مد نظر قرار داد. در حقیقت این داروها نسبتاً جدید می باشند و پزشکان هنوز در حال جمع آوری اطلاعات در مورد آنها می باشند.

این داروها ممکن است همانند داروهای آنتاگونیست H2 دارای عوارض جانبی کمی مانند سردرد، خواب آلودگی، راش و احتمالاً گیجی در افراد مسن باشند. به هر حال چون داروهای مهار کننده پمپ پروتون بسیار قوی هستند، ترشح اسید معده را تقریباً به صفر می رسانند. این عمل دو عارضه جانبی مهم دارد. یکی از وظایف اسید معده این است که باکتری های موجود در غذایی را که خورده ایم را از بین ببرد. بنابراین در صورت فقدان اسید معده خطر ابتلا به گاستروآنتریت (التهاب معده و روده) افزایش می یابد. در افراد سالم معمولاً مصرف اینگونه داروها مشکلی را ایجاد نمی کند اما در افراد مسن و ضعیف گاستروآنتریت شدیدی بروز می کند. دومین مشکل مصرف داروهای مهار کننده پمپ پروتون به مدت طولانی این است که باعث نارک شدن جدار پوشاننده معده می شوند که اصطلاحاً به آن آتروفی معدی می گویند. این که آیا آتروفی که به علت مصرف طولانی این داروها ایجاد می گردد باعث مشکلات خطرناک و جدی می شود یا خیر هنوز مشخص نشده است و مورد بحث بسیاری از پزشکان می باشد. امروزه تصور می شود که مصرف داروهای مهارکننده پمپ پروتون به مدت طولانی بی خطر باشد. با این حال ممکن است این نظریه در آینده تغییر کند. معقول این است فقط زمانی که این داروها کاملاً ضروری هستند مورد استفاده قرار گیرند.

درمان ریفلاکس اسید معده با داروهای پروکینتیک

در حقیقت کلمه پروکینتیک (Prokinietic) به معنای کمک به حرکت می باشد. این داروها به عضلات دیواره معده کمک می کنند تا در پیشگیری از ریفلاکس اسید معده به مری مؤثرتر باشند و باعث شوند تخلیه معده به روده بهتر انجام شود. به علاوه آنها باعث می شوند دریچه بالای معده محکم تر شود تا از بروز ریفلاکس اسید معده به مری جلوگیری شود. هر دو این اثرات از طریق تأثیر داروهای پروکینتیک بر روی انتهاهای اعصابی که کنترل عضلات معده را بر عهده دارند، انجام می شود. به غیر از نقشی که این داروها در درمان ریفلاکس دارند از آنها می توان در درمان معده مضطرب و نیز گاهی اوقات در درمان سوءهاضمه بدون زخم استفاده نمود. این داروها باید به طور منظم و روزانه و به همراه داروهای ضد اسید مصرف شوند. از انواع داروهای پروکینتیک می توان کلوپرامید، Domperdione و سیزاپراید را نام برد. به طور کلی این داروها بی خطر می باشند اما به علت اثرات آنها بر روده می توانند باعث دردهای شکمی و اسهال شوند. داروهای متوکلوپرامید را معمولاً برای خانم های جوان و بچه ها تجویز نمی کنند زیرا می تواند منجر به اسپاسم های عضلانی شدید در صورت و گردن شود که اصطلاحاً به آن «واکنش دیستونیک» گفته می شود. این عوارض جانبی در زنان و مردان مسن تر کمتر دیده می شوند.

آشنایی با درمان ریفلاکس اسید معده و سوزش سر دل (کلیک کنید)

منبع: کتاب سوء تغذیه