پیشگیری از هپاتیت سی

[sbu_post_image]

هپاتیت از نظر لغوی به معنای «التهاب و ورم کبد» می باشد. مهمترین عوامل ایجاد کننده ی هپاتیت سی، ویروس ها هستند. ویروس ها موجودات بسیار ریزی هستند که با چشم معمولی دیده نمی شوند و برای دیدن آنها نیاز به تجهیزات پیشرفته ای از جمله میکروسکوپ الکترونی است. ساختمان ویروس ها مجموعه ای از ماده وراثتی و پروتئین است. ویروس ها در خارج از بدن زنده نمی مانند و در بدن انسان به طور سریع و در مدت چند ساعت تکثیر می یابند. تاکنون حداقل 6 نوع ویروس مسئول بروز انواع مختلف هپاتیت شناسایی شده اند که نامگذاری آنها طبق حروف الفبای انگلیسی صورت گرفته. ویروس هپاتیت: A, B ,C , D, E, G. هر کدام از این ویروسها به گروه جداگانه ای تعلق داشته و بیماری که ایجاد می کنند ارتباطی با یکدیگر ندارند. به هر حال در دهه 1960 هپاتیت (B) و سال 1973 ویروس نوع A به درستی شناسایی شد و معمای ویروس سوم تا مدت ها حل نشده بود تا این که در سال 1989 ویروس نوع سی نیز شناسایی شد. محل تکثیر و رشد و نمو ویروس ها ، کبد می باشد. رشد و نمو ویروس ها موجب آسیب و اختلال در فعالیت های کبد می شود. در ادامه با روش پیشگیری از این بیماری آشنا خواهیم شد، با ما همراه باشید.

راه انتقال ویروس هپاتیت

راه های انتقال ویروس هپاتیت سی عبارتند از:

• تزریق خون آلوده.
• انتقال در بین معتادین به مواد مخدر تزریقی.
• خالکوبی
• تماس جنسی در خارج از چارچوب خانواده

رژیم غذایی

در مورد رژیم غذایی و آنچه بیماران باید بیشتر یا کمتر میل نمایند عقاید مختلفی وجود دارد ولی آنچه بیماری هپاتیت سی مهم است تعیین شدت بیماری کبدی است و باید از رژیم های سخت نیز دوری کرد. کبد نقش مهمی در سوخت و ساز بدن بازی می کند و در صورت تخریب آن، کالری کافی به بدن نمی رسد و از طرفی دیگر امکان دفع سموم اضافی حاصل از سوخت و ساز مواد نیز در هپاتیت سی ممکن نخواهد بود. در صورت شدید بودن این بیماری باید از مصرف زیاد مواد گوشتی (خصوصاً گوشت قرمز) خودداری کرد و به جای آن از گوشت سفید مثل ماهی، مرغ، و پروتئین های گیاهی استفاده نمود. مصرف سبزیجات و میوه های تازه که سرشار از مواد آنتی اکسیدان هستند بسیار مفید است. از مصرف غذاهای دودی که دارای نیترات هستند مثل کالباس، سوسیس و یا از مصرف افزودنی های شیمیایی خوراکی مثل رنگ ها و چاشنی ها در هپاتیت سی باید خودداری شود. اصولاً از پرخوری و چاقی (زیادی وزن) دربیماری نوع سی باید دوری کرد. عرق کاسنی، شیرین بیان و خار علیص برای کبد و پیشگیری از این بیماری مفید می باشد. مصرف روزانه یک قاشق مرباخوری عسل و یا 2 عدد خرما نیز مفید است.

ابتلا به هپاتیت سی عواقب بدی را به دنبال دارد. با توجه به درمان مشکل و پرهزینه ی آن، مهمترین راه مقابله با بیماری پیشگیری است. متأسفانه تا به حال واکسن مؤثری جهت جلوگیری از ابتلاء به هپاتیت سی شناخته نشده است ولی توجه به راه های انتقال و جلوگیری از انتشار ویروس نوع سی مهم است.

اگر بیماری با طبیعی شدن آنزیم های کبدی و منفی شدن آزمون پی- سی – آر کنترل شود و درمان پس از موعد مقرر قطع شود و به طور مجدد هپاتیت سی به صورت افزایش آنزیم های کبدی و پی- سی- آر مثبت عود نماید، باید درمان دو دارویی (اینترفرون و ریباوین) را مد نظر داشت. احتمال عود هپاتیت سی همیشه در کمین بیماران است. گرچه منفی شدن ویروس در خون یک جنبه مثبت برای بیمار تلقی می شود ولی به معنای ریشه کنی ویروس از بدن نیست و ویروس هپاتیت سی می تواند در دیگر سلول ها (گلبول های سفید) و یا سلول های کبد به صورت نهفته باقی بماند و به دلیل نامعلوم مجدداً فعال شود. اگر 6 ماه پس از قطع درمان پی-سی- آر منفی باشد، احتمال عود در آینده بسیار کم خواهد بود. در مواردی که بیماری عود می کند، استفاده از اینترفرون همراه با ریباوین و آمانتادین توصیه می شود. در صورت تجویز اینترفرون لازم است پزشک از وضعیت کبدی و خونی شما به صورت دوره ای مطلع شود. گرچه این کار باعث آزار شما خواهد شد، ولی برای درمان و پیشگیری از هپاتیت سی ضروری است لذا به طور مرتب به پزشک معالج مراجعه کنید تا با همکاری شما در درمان، نتیجه مطلوب بدست آید. داروی جدید اینترفون به نام Peg-interferon اخیراً به بازار عرضه شده است. حسن مصرف این دارو، استفاده از یک تزریق در هفته می باشد. متأسفانه قیمت بسیار زیاد این دارو امکان استفاده از آن را در همه بیماران هپاتیت سی غیرممکن می سازد. در حال حاضر امید به مصرف این دارو با واردات داروهای خارجی و تولید نوع داخلی آن بیشتر شده است. استفاده از اینترفرون در درمان و پیشگیری از این بیماری جنبه تحقیقاتی ندارد و مصرف آن مورد تأیید بسیاری از مراکز علمی دنیا قرار گرفته است.

خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” درمان هپاتیت با داروی ریباوین” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه پیشگیری از هپاتیت سی مطالعه فرمایید.

منبع: کتاب هپاتیت سی